شمال نيوز: سد لار...حسرت به دل مانده کشاورزانی که با دستان پینه بسته و رنج کشیدگانی که سالهای سال متحمل سختی های فراوان از سوی استان همسایه به این دیار شدند...

در سال 1330 خبر به زمین خوردن کلنگ احداث این سد کام مردم مازندران را شیرین کرد کارهای مطالعاتی برای ساخت این سد آغاز شد و سرانجام در سال 1357 پس از 27 سال رنج و تلاش فراوان مردم مازندران رفته رفته خود را برای آشامیدن آب شرب لار و خوراندن این آب گوارا به باغات و زمینهای کشاورزی آماده می کردند ولی استان همجوار تهران بعلت روند رو به رشد جمعیتش روز به روز نیاز به تأمین آب شرب پیدا می کرد که در همان روز های اولیه و زمان به بهربرداری رسیدن سد خود را شریک ناخوانده این جشن کرد که سبب تقسیم روزی مردم مازندران شد و از تولید متوسط سالانه 481 میلیون متر مکعب 178 میلیون متر مکعب  برای تأمین نیاز آب شرب استان تهران و 240 میلیون متر مکعب فقط برای تأمین آب بخش کشاورزی و باغی مازندران و تولید برق آبی سالانه 77 مگاوات برق  از حوضه لار بخش لاریجان شهرستان آمل و انتقال آن به استان تهران شد.

اما این ابتدای کار نبود و مسئولین استان مجاور به آب و برق سد لار چشم ندوخته بودند دشت لار را که مساحتی حدود 31000 هزارهکتاری داشت را  در اقدامی زشت و خلاف قوانین تقسیمات کشوری تحت مدیریت خود قرار دادند و رفته رفته در سال 1373 قله دماوند را از جاذبه های گردشگری خود نامیدند و تا به امسال  کم کم به آب گرم روستای بایجان رسیدند و تا این منطقه را جزئی از استان تهران معرفی نموده اند و همچنان یک مدیر مرد مازنی پاسخ این همه تحقیرها و بی احترامی های استان مجاور را نداده است و  ...

چند ماه پیش در نامه ای خطاب به نماینده شهر تقاضا کرده بودم به خاطر این همه سکوت معنادار در قبال بخش لاریجان در انتخابات کاندیدا نشوید و اما متأسفانه چنین نشد ...

حتی از سوی فعالین سیاسی و اجتماعی استان تماس های فراوانی با معاون سیاسی امنیتی استان جناب آقای ابراهیمی گرفته شد که اقدام آنچنانی انجام نشد.

حتی دوستان عزیز استان پیشنهاد نوشتن طوماری خطاب به ریاست جمهوری داده بودند که به حمایت 8000نفری مردم آمل همراه شد و این طومار به دفتر ریاست جمهوری ارسال شد و در حال پیگیری این اعتراض شدید مردم آمل به نقض حریم استان مازندران از سوی استان تهران هستند .

مردم بخش لاریجان و شهرستان آمل حسرت 27 سال انتقال آبی که از جیره مردم و زمین های خشک  این استان زده و به استان تهران داده شد را هم چنان بر سینه دارند و فراموش نمی کنند به خاطر خشک سالی های این 15 سال اخیر متحمل چه خسارت های جبران ناپذیری شده اند .

مردم این دیار مخالف انتقال آب به استان تهران نیستند ولی مخالف این بی انصافی ها و بد اخلاقی های مسئولان و رسانه های ارتباط جمعی استان تهران هستند که هر چند مدت با احساسات مردم بازی می کنند و هر هفته چند روز قسمتی از مازندران را جزئی از استان تهران معرفی می کند .

تقاضای مردم آمل و لاریجان و مردم استان مازندران از نمایندگان منتخب در مجلس و مسئولین استان و شهرستان این است که 27 سال آب سد لار که قیمت هر سال آن حدود 178 میلیون متر مکعب آب به قیمت178/000/000/000 تیلیارد تومان است را از استان تهران بعنوان حق آبه مردم مازندران مطالبه کنند و جهت عمران و آبادانی بخش کشاورزی این استان هزینه کنند.

   تقاضای مردم آمل و لاریجان و مردم استان مازندران از نمایندگان منتخب در مجلس و مسئولین استان و شهرستان این است که 27 سال برق تولیدی از سد لار که سالانه 77 مگاوات برق از این سد تولید می شود  که در مجموع 27 سال 2079 مگاوات برق را جهت عمران و آبادانی بخش لاریجان اختصاص دهند زیرا که برای استخراج نفت و گاز از استان های جنوبی کشور سهمیه ای جهت عمران و آبادانی آن استان قائل می شوند و مردم مازندران خواستار اختصاص سهمیه ای ویژه برای این استان و بخش محروم لاریجان هستند.

لازم به ذکر است :

تابلوهای آب منطقه ای استان تهران در 30 کیلومتری حریم بخش لاریجان

تابلوی شرکت پخش فرآورده های نفتی استان تهران در پمپ بنزین پلور

تابلوی محیط زیست استان تهران در دشت لار لاریجان

ثبت سند ملکی در بخش قلا دختر پلور لاریجان از سوی فرمانداری شهرستان دماوند

زمین خواری سودجویان و تجاوز به حریم منابع طبیعی از جمله اقداماتی است که بایستی به سرعت از سوی دستگاه های مربوط رسیدگی فوری شود .

ان شاء الله از این دو چند مطلب اینحقیر آزده خاطر نشده باشید .

موفقیت تان آرزوی ماست

ابوالفضل بادپا

شهرستان آمل 1390/1/31